Το φθινόπωρο του 2018, στο ορεινό Σπήλι, με περίμενε μια όμορφη έκπληξη. Πήγα για να παρουσιάσω το πρώτο μου παιδικό βιβλίο "Ο μικρούλης Μίκο και η λίμνη Μπλου" στα παιδιά του δημοτικού, αποδεχόμενη την πρόσκληση της διευθύντριάς τους. Είχα πολύ άγχος, αφού δεν γνώριζα κανέναν εκεί και σκεφτόμουν πως όλα θα πάνε ανάποδα.
Μετά από λίγο, οι δάσκαλοι των παιδιών με οδήγησαν σε μία αίθουσα ειδικά διαμορφωμένη για εκδηλώσεις. Μπήκα μέσα διστακτικά και ξαφνικά δεκάδες παιδιά την πλημμύρισαν με ένα ζεστό χειροκρότημα. Έμεινα εμβρόντητη από την υποδοχή τους και ένιωσα σαν να ήταν όλα μαθητάκια στην τάξη μου. Πάει το άγχος..
Αφού διαβάσαμε αποσπάσματα, είδαμε βίντεο και συζητήσαμε για το βιβλίο μου και τη λογοτεχνία γενικότερα, τα παιδιά βγήκαν διάλειμμα. Κάποια όμως έμειναν, άφησα το μικρόφωνο στην άκρη και έκατσα σταυροπόδι στον κύκλο τους. Ήθελαν να μάθουν περισσότερα για τη συγγραφή και τη διαδικασία έκδοσης. Έγραφαν και εκείνα και έψαχναν να ακούσουν αυτό το μαγικό "προχώρα" από το στόμα ενός άγνωστου..
Τώρα πια θα είναι γυμνάσιο. Αναρωτιέμαι τι να κάνουν με τα γραψίματά τους.. "Παιδιά, προχωρήστε με θάρρος! Ο κόσμος σας ανήκει! Το μέλλον είστε εσείς και μπορείτε να το φτιάξετε όπως ονειρεύεστε!"
