ΠΟΤΕ ΜΥΡΙΖΕΙ ΟΥΡΑΝΟ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΑΛΜΥΡΑ
Αρχέγονο αίσθημα ελευθερίας κυματίζει στην καρδιά μου,
σκίζει σαν αστραπή τη θάλασσα της σκέψης,
πότε μυρίζει ουρανό και πότε αλμύρα·
τούτα είναι άραγε λοιπόν τα μυστικά του κόσμου;
Σαν καταιγίδα σε ολοσκότεινο βουνό η θύμησή σου
απλώνεται μεθοδικά, πλέκοντας δίχτυα αραιά να μην τα βλέπεις,
ματώνει κι ας φωτίζει τις κορφές σα να ‘ταν μέρα.
Θε μου, κάνε να ‘ρθει απόψε το ξημέρωμα.
Κλειώ Ιερωνυμάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου