Ήταν κάποτε μια πόλη που το πνεύμα των Χριστουγέννων δεν την είχε αγγίξει.
Σα να μη γεννήθηκε ποτέ ο Χριστός, τα Χριστούγεννα σε αυτήν την πόλη δεν υπήρχαν.
Όχι εξ αιτίας της άγνοιάς τους αλλά καθαρά από επιλογή.
Γενικά δεν υπήρχαν επέτειοι και γιορτές και δεν απολάμβαναν ξεχωριστά καμιά ημέρα. Ας είναι για τις άλλες μέρες, μα και τα Χριστούγεννα;
Αυτή η πόλη ήταν νεκρή, δεν είχε ουσία ούτε ψυχή.
Η καρδιά της χτυπούσε στο ρυθμό της καθημερινότητας που κοίμιζε τους κατοίκους της.
Κανέναν δεν έπειθε κι ας στολιζόταν, μια μπλε και άσπρη και μια πολύχρωμη με χίλια χρώματα.
Ήταν όλα τόσο επιφανειακά που στα μάτια των επισκεπτών έμοιαζαν φαιδρά. Ε και; Ποιός νοιάζεται; Αφού απλώς περαστικοί ήταν.
Έτσι κανένα ξυπνητήρι δε χτυπάει και οι κάτοικοί της θα κοιμούνται αιώνια, με αυτό το χυδαίο νανούρισμα της ρουτίνας να ηχεί υστερικά στ’ αφτιά τους.
Σσσσσσ μη τους ξυπνήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου